8 උකුලට නාවත් එදා වගේ... මා පොඩි පුතු අම්මේ....

ඇත්තටම ජීවිතේ කියන්නෙ හරිම පුදුම සහගත දෙයක්.... අපි කොච්චර කිවුවත් අපි ඉන්නෙ සතුටින් කියල ඒක බොරුවක්... ඇත්තම කිවුවොත් හැමෝම තමන්ගෙ හිතේ තියෙන දුක පිට අයට පේන නිසා වෙන කට්ටියට පේන්න මූනිච්චාවට හිනා වෙනව... මම හරිනේ... මමත් එහෙමයි.... මගේ ජීව්තේ ආයි මම තනි වෙනවා... ටිකක් ලොකු කාලයකට... ඒ කියන්නෙ අවුරුද්දකට... අපෙ අම්මයි අක්කයි රට යනව... අම්ම අයිය ලගට සහ අක්ක එයාගෙ හස්බන්ඩ ලගට... මොනව කරන්නද?? 

 මේ හිනාව හැමදාම තියාගන්න අම්මේ....

11 නුවර දළදා මාලිගය....

ඔන්න අපි 2013.05.01 ඒ කියන්නෙ ලෝක කම්කරු දිනය.... අපිත් ඉතින් කාර්යාලයෙන් නිදහස් වෙන්ට එපැයි.... ඒක නිසා අපි ගියා.....

කියන්න බැරි උනානෙ.... අපි ගියේ 04 දෙනයි... මමයි, අම්මයි, පොඩියි, අක්කයි...

අපි ගියේ කොලඹ කොටුවෙන් තියෙන 7.00 ඉන්ටර් සිටි එකේ.... ඒක නවත්තන්නෙ ගම්පහ, පේරාදෙනිය ජැන්සන්... සහ නුවර...." මම මුල්ම පාර තමා කෝච්චියෙ නුවර  ගියේ....""


ඔන්න මාරම ලස්සන පරිසරයක් තිබුනෙ කෝච්චි  පාර දෙපස...



ඔන්න අපි එහෙට යද්දි හරියටම 9.33 උනා.... ඔන්න අපි ඒ ලග තිබුනු කඩේකින් උදේට සප්පායම් වෙලා.... ගියා නුවර මාලිගය බලන්න..... මෙන්න අපෙනුත් මල් ගන්න...... කොහොමද ලස්සන....

14 අපි ගියානෙ ඉච්චලම්පත්තු....

මෙන්න මෙහෙමයි කතාව.... අපි කිවුවට මායි... මගේ බොසයි.... ඩ්‍රයිවරුයි.... තමා ගමන ගියේ...


මේක තියෙන්නෙ ත්‍රීකුණාමලය පැත්තෙ... ඒ කියන්නෙ වාකරේ පාරේ... තව කියනවනම් සේරුවාවිල පංසලට යාබදව... තමා අපේ සයිට් එක තියෙන්නෙ... මම මුලින්ම කියන්නම්කො සයිට් එක ගැන...

අපි හදන්නෙ වතුර පිරිසිදු කිරීමේ මද්‍යස්තානයක්... සිංහලෙන් වෝටර් ට්‍රීට්මන්ට් ප්ලාන්ට් එකක්... මම හරිනේ... ඒකෙන් වෙන්නේ... මහවැලි ගග තියෙන්නෙ අන්න ඒකෙ තියෙන වතුර ටික පිරිසිදු කරල ජනතාව අතරට බෙදා හරින්න...

ඔන්න දැන් හරිනෙ... මාරම ලොකු ප්‍රොජෙක්ට් එකක්... මේවා තමා හදමින් යන්නෙ... හැබැයි පුතෝ මේකට වතුර ගේන්නෙ කිලෝ මීටර 05 විතර එහෑයින් තියෙන පොට් එකකින්.. අපි එතනටත් ගියා... වතුර ගේන්නෙ බට වලින්... එයින් බට දෙකක්.. එක බටේක ඩය මීටර් එක 600 MM.. තාම පටන් ගත්තා විතරයි...


කියන්න බැරි උනානෙ.. අපි ගියේ 2013.04.03 උදේ 06.30 ට එහෙට යද්දි 11.00 විතර උනා... හරියටම මතක නෑ...


අපි ආවෙ 2013.04.04 උදේ 10.00 ට විතර අපි මෙහෙට එද්දි 5.00 විතර උනා... මොකද දඹුල්ලෙන් එලෝලු ගත්ත...


මෙන්න සියිට් එක...

16 මගේ උපන් දිනේ.....

මුලින්ම මෙන්න මේක බලල හිටු.....

 මම අවුරුදු ගෙවපු හැටි....


 ඔන්න එදා තමා දවස.... ඔන්න එදා තමා 2013.04.14 වෙනි ඉරු දින උදෑසන 7.00 පමණ කොල්ල නැගිට්ටේ කණ ගාව තිබුනු මගේ ගණ්ජම කරදුතණය කෑ ගහල අඩපු නිසා.... ඉතින් ඒ කෝල් එක බැලුවම අම්මගෙන්.... ඔන්න අම්ම ඉතින් මට විශ් කලේ 7.00 විතර....
 ( ආ කියන්න බැරි උනා.... මුලින්ම විශ් කලේ උබලටත් විශ්කරනව වගේ.. මගේ......#$%^&* (වෙන්ට වයිපරේ)...
ඊට පස්සෙ සෑහෙන දෙනෙක් මට විශ් කොලා කියහන්කො.... ඔන්න ඉතින් ආපහු සැරයක් මගේ ප්‍රියාවිය ගත්ත ඇමතුමක්.....



මෙන්න මෙහෙම කිවුවා..

.ටීක්....ටීක්.....ටීක්.....@#$%^&&*@&^@    %$#$#%&*#&&#**@^@    $#%^#^#$*^$&$(ඒ ටික උබල ඇහුවොත් උබල වස බොනව... නෑ කමක් නෑ කියල දාන්නම්කො...)
මෙන්න මෙහෙම කිවුවා...

21 මෙන්න යකො මම අද උපන් ඇදුමෙන්.....

ඔන්න එහෙනම් මම මේ සයිබර් අවකාශයේ ඉන්න මගේ සහෝදර සහෝදරියන්ට මම මුලින්ම කියන්න කැම්තියි,

 ලැබුවා ඌ මේ නව වසර සතුට සමාදානය පිරි, කිරියෙන් පැනියෙන් ඉතිරෙන, සුභම සුභ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා.. 

කියල....


දෙවනුවට කියන්න කැමතියි, කවුද එන්නෙ අපේ ගෙදර කේක් කන්න....

මෙන්න මේකත් බලල ආවනම්...

මොකද්ද දන්නවද රහස.... මට කියන්න ලැජ්ජයි ලැජ්ජයි වගේ... අනේ.. ඔන්න හැබැයි එනවල නෙමෙයි අපේ ගෙදර හතර මායිමේ පස් පාගන්න....

අද මගේ උපන් දිනේ නොවැ.... 

ඔන්න කිවුව.... උබල විශ්වාස කරයිද මන්ද?...

                            

HaPPy Birth DaY tO mEEEEEEEEEEEEeeeee

hAppY bIrTh dAy To MeeeeeeeeeeeeeeeEEEE

HAPPY BIRTH DAY DEAR MEEEEEEEEEE

Happy birth day Tooooooooooooo meeeeeeeee

කවුරුවත් ගෙදර නැති එකේ මමම කේක් කපල... මමම කාලා.... මමම තෑගි ගෙනල්ල.. මමම ඔතල.... මමම බලනව..... කොහොමද වැඩේ හොදද?

14 අම්මේ... යන්න එපා දුරු රටකට....

අම්මේ... යන්න එපා දුරු රටකට....
කවුරුත් නෑ මගෙ තනියට...
එහෙම කලෝතින් හොද නෑ අම්මේ..
හිතට දුකයි පොඩි පුතු හට....
අම්මේ.... යන්න එපා දුරු රටකට....//

මුලින්ම මේ වීඩියෝ එක බලල ඉන්නකො.. එතකොට ඔයාලටම තේරේවි...

බැලුවද?? ලස්සනද? හොදද?? මොකද්ද ඔයාලගෙ අදහස..?

13 දින 12 කට තනි වීමි...

අද 2013.04.06 වෙනි දිනයයි... අද දින ඉදල දින 12 කියන්නෙ අලුත් අවුරුද්ද ඉවර වෙලා, දින 05 ගෙවුනට පස්සෙ, මගේ උපන් දිනය ඉවර වෙලා දින 05 ගෙවෙන තුරා මම තනි වීමි... මන්ද යත් මගේ මෑණියන්, සොහොයුරිය සහ පොඩී(ලොකු අම්මා) මා ගෙදර තනිකර අද දින නික්ම ගිය නිසාවෙන්.... 

බල පල්ලා මම මේ දවස් ටිකේ තනියම බං ගෙදර... අපිට කොහොමත් තනිකම පාලුව විද්ල පුරුදු නිසා ඔඅට මේක එච්චර අවුලක් වෙන එකක් නෑ... නමුත් හිතට අම්බානෙක දුකයි.. මොකද අවුරුද්දට හැම ගෙදරකම අවුරුදු චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර කරද්දි මම අපේ ගෙදර තනියම ඉන්න නිසා... තනියම නෙමෙයි... මමයි සුන්ටුයි... අපේ හුරතලා... 

ඇත්තටම දුකයි... නමුත් වෙන්න ඕන දේවල් වෙන්න ඕන... අම්මල අපි වෙනුවෙන් තවත් දුක් විදින්න ඕනෙ නෑ.... දැන් අම්මලගෙ සෑදෑ සමය... මම දන්නව අම්ම අනිව මගේ උපන් දිනේට මට කොහොම හරි කෝල් එකක් දෙනව කියල... ඒ ඇති... යන්න හිටියෙ අම්මයි, තාත්තයි පමණයි... නමුත් කාලයේ ඇවැයමෙන් අම්මගෙ අසනීප තත්වය උඩ අක්ක සහ පොඩී යන්න තීරනය කලා.... ගෙදර තනියම ඉදල තියෙනව.. නමුත් අම්බානෙක තනිකමක් හිතට එන්නෙ.. මට හිතා ගන්න බෑ... හැම ගෙදරකම රතිඤ්ඤ්යා පිපිරෙද්දි, කිරිබත් උයද්දි, කිරි උතුරවද්දි, ගනුදෙනු කරද්දි, උබලම කල්පනා කරපන් හිතට එන හගීම ගෙදර තනියෙම ඉන්න කොට...

18 මගේ අවලම් ගමන....

ඔන්න මම අද කියන්න යන්නෙ මම ගමනක් ගිය එකක් ගැන .. කොහේද දන්නවද?

 මම ගියා.... අප්පොචියේ කියන්නත් ලැජ්ජයි ලැජ්ජයි වගේ... අනේ... ඔන්න මම ගියා.. මගේ...... මගේ...... අරහේ..... ( තෝ අවලම් ගමනක් ගියා නේද?) නෑ....

මම ගියා... මගේ වෙන්ට වයිපරේ ඉන්නේ... අන්න එහේ ගියා....( ඇයි තොට මාන්දමද මෙච්චර වෙලා තැටමුවෙ ඕක කියන්න...) නෑ බන් පොඩ්ඩක් ලැජ්ජ හිතුනා....

ඔන්න මම ගියේ ඊයෙ උදේ... ගෙදරින් යනකොටනම් උදේ 9.00 විතර වෙලා... නමුත් මම ගෙදර එද්දි හවස( පිස්සුද හැටිද) හවස නෙමෙයි රෑ 10.00 විතර වෙලා.... ඔන්න අම්මගෙ පොඩි පුතාගෙ අවලමේ යාම නොහොත් වෙන්ට වයිපරේගෙ ගෙදර යාම....

ඔන්න මම එහෙට යද්දි 12.30 විතර උනා... (යකෝ උබ වන්නියටද ගියේ...) නෑ නෑ බං.... මීගමුවෙනුත් එහා... වයික්කාල... දන්නව ඇති නේ... අර මැරයො ඉන්නෙ.... වනාත මුල්ල වගේ ටිකක්...

 (ප.කි. මම හෙට මේ පැත්තෙ ආවෙ නැති උනොත් පොඩ්ඩක් බලාපිය)

13 බොක්කට වැදුනු ඔවදන්....

මම අන්තර් ජංජාලයේ ඇවිදිද්දි මේක මට හමු උනා... මගේ බොක්කටම වැදුනු නිසා මම ඒක මෙතනට දැම්ම... ඔබට ස්තුතියි...මුල් අයිතිකරුට.... පහලින් ගත්තු තැන ඇත....



අද ඔබ කෙනෙකුට අකාරුණික වචනයක් පැවසීමට පෙර..කතා කිරීමට නොහැකි අයෙකු ගැන සිතන්න..

--------------------------------------------------------------------------------------

28 මූණු පොතේ මෝඩ පුතේ.....

මම මේ කතාව කියන්න හදන්නෙ මූනු පොතේ ඉන්න මෝඩ දූල පුතාලට, නංගිට මල්ලිට, අක්කල අයියල, සහ එකී නොකී මෙකී සියලු මූනු පොතේ ඉන්නා වූ පුද්ගලයන් හට....
උබල බලාවි යකෝ මූට අද මොකද වෙලා තියෙන්නෙ  කියල...
නෑ මට මුකුත් වෙලා නෑ... 

මම මේ කියන්නෙ මට ඊයෙ හවස කෝච්චියෙදි මට අහුණු කතාවක් නිසා... කොල්ලො සෙට් එකක්... නුගේගොඩින් තමා නැග්ගෙ... ලංකාවෙ පිළිගත්ත ඉහලම පෙලේ පාසලක්... ඒ කියන්නෙ ලංකාවෙ මැති ඇමතිවරුන්ගේ ආදරණීය දරුවන් යන බාලක පාසලක ලමයි ටිකක්... ඔවුන් උසස් පෙළට ගණිතය විශය හදරණ ළමුන් පිරිසක්... මෙන්න මෙහෙමයි කතාව....

විශේෂයෙන් කියන්න කැමතියි මෙහි එන නම් ගම් මනංකල්පිතයි....

සුගත්:- මචං මාර කේස් එකක් නෙ උනේ මට

කමල්:- මොකේ කේස් එක?

සුගත්:-- මචන් ඊයෙ රෑ මට කෝල් එකක් ආව එයාටෙල් නම්බර් එකකින්...  මම ආන්සර් කරල කතා නොකර හිටිය කවුද බලන්න.. ඇයි බන් මේ දවස් වල පොඩි පොඩි කේස් නේ...

කමල්:- ඉතින් ඉතින්... කවුද කතා කලේ..

සුගත්:- කෙල්ලෙක් බන්...එයා ගත්තු කටට මේ සුගත්ද කතාකරන්නෙ කියල අහුවා.. ඉතින් මම ගත්තු කටට ඔවු කියල කිවුවා... මෙන්න බොලේ ඒකි කට් කරේ නැතැයි....!

කමල්:- ඉතින් උබ ආපහු ගත්තෙ නැද්ද? 

සුගත්:- ගත්ත බං.... ඒකි උස්සන්නෙ නෑ... මම රෑ එලි වෙනකන් ගත්ත... ආන්සර් කලේම නෑ බං...

කමල්:-- ඊට පස්සෙ.. උබ මැසේජ් එකක්වත් දැම්මෙ නැද්ද??

සුගත්:- දැම්ම බං.... මැසේජ් 05 ක් විතර දැම්ම... කඩ්ඩෙනුත් දැම්ම... ටික වෙලාවකින් ඒකිත් එවනව... මට ගන්න එපා අපේ තාත්ත මගේ ලග කියල.... 

කමල්:- ඉතින් ඊට පස්සෙ?.....

සුගත්:- ටිකක් වෙල යනකන් මැසේජ් කරා... මම ඇහුව මගේ නම්බර් එක කොහින්ද කියල... ඒකි කිවුව ෆේස් බුක් එකේ තියල ගත්තෙ කියල... 

කමල්:- අම්මට සිරි.. සිරාවට.. මටනම් හිතෙන්නෙ කාගෙ හරි කැ.... වැඩක් කියල බං... පොඩ්ඩක් හොයල බලපන්... කටහඩ උබට හොදට ඇහුනද??

සුගත්:- ඔවු බන්.. හොදට ඇහුන බං....අදත් ගෙදර ගිහින් ගන්න ඕන... 

කමල්:- ඒක තමයි තෝ ක්ලාස් එකේදි ඔය මගුල ඔබ ඔබ හිටියෙ... මම බැලුව කවදාවත් නැතුව තෝ මොනවද ඔය ඔබන්නෙ කියල.. මම හිතුව තෝ තව එකක් පටලවාගෙන ඇති කියල...

14 අපි ගියානෙ දෙවුරම් වෙහෙර බලන්න...

ඔන්න කතාව පටන් ගන්නෙ මෙහෙමයි... ඊයෙ ඒ කියන්නෙ 2013.03.24 ඉරිදා උදේ මට කෝල් එකක් ආව මගේ ආදරනීය, සදාදර, වදකභාර(මම ඉවරයි මේක දැක්කහම) වෙන්ට වයිපරේගෙන්... 

මෙන්න කතාබහ...

මම:- හෙලෝ... දෝනී(ආදරේට කියන නම)

දෝනි:- අද අපි ඔයාලහ එනවාද ඔක්කොමල ගෙදරද ඉන්නෙ..? 

මම:- අම්මච්චිය... සිරාවටද කියන්නෙ... මොකෝ හදිසියෙම එන්නෙ..? 

දෝනි:- ඇයි එන්න එපාද? කමක් නෑ අපි පිට මනුස්සයොනෙ... (ඉතින් ඔහොම කියද්දි ඉතින් දෙන්න පුළුවන්  දත් දෙක තුනක් බඩටම යන්න)

මම:- අය්යෝ කවුද එහෙම කිවුවෙ.. මම බලන්නද එන්නෙ... (කොහොමත් අපි එයාල එනවට කැම්තියි... මොකද කන්න බොන්න ජාති සෑහෙන්න අරගෙනනෙ එන්නෙ...ඉතින් එදට අපිට රජ මගුල්)

දෝනි:- මොකටද මම ඔයාව බලන්න එන්නෙ.... අපි එන්නෙ අම්ම බලන්න... දෙන්න අම්මට මම අම්මගෙන්ම අහගන්නම් කො...(ඉතින් බල්ල වගේ දුන්නෙ නැතැයි අම්මට.. අම්මට දුන්න කියන්නෙ මගේ හැව ඔක්කොම අම්ම අරිනව....)

18 අත්තගහ මැතිරීම නොහොත් ශාන්තිකර්මය...

2013.03.20 වෙනිදා තමයි මේ සිද්දිය උනේ... 

මෙන්න මේකයි සිද්දිය... කවුද දන්නෙ අත්තගහ මතුරනව කියන එක.. ඒක වැඩි හරියක් දන්නෙ දකුණු පාළාතෙ ගම් වල උදවිය.. ඒක ශාන්තිකර්මයක් කිවුවොත් නිවැරදියි... ඒ කියන්නෙ ඒකෙ වැඩිපුරම කියන්නෙ බුදු ගුණ ඇතුලත් කවි තමා ගායනය කරන්නෙ... 

ඒකට අවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය..

01.බඩ වර්ග 7 ක් ( පුවක්, පොල්, කෙසෙල්,මයියොක්ක(ලියන්න දන්නෙ නෑ.. විනාඩි 10 ක්   විතර ගේම දුන්න් ලියන්න), තව තව)
02. මල් වර්ග 07 ක් ( දන්නව ඇතිනෙ මල් වර්ග)
03. මැටි පුන් කලස් 02 ක්
04. පුවක් මල්,පොල් මල්,සහ තැඹිලි මල්
05. මැටි හට්ටි 03 ක්.
06. අලුත් සහල් ටිකක් ( ටිකක් කිවුවට ටිකක්ම නෙමෙයි 2 කිලෝ.)
07. දෙහි ගෙඩි 10 ක්
08. ගොග්කොල
09. බ්ලා බ්ලා බ්ලා

ඔන්න දැනුයි සීන් එක පටාන් ගන්නෙ... ඔන්න එයාල ආවෙ බෙලිඅත්තෙ ඉදන්... මෙහෙට එනකොට දවල් 01.00 විතර වෙලා... 

11 රිය අනතුරු...(2013.03.22)

අද මම ඔයාලට මගේ ඇස් දෙකෙන් දැකපු සිද්දියක් කියන්න යන්නෙ... 

මම වැඩ් කරන්නෙ ඔරුගොඩවත්ත පැත්තෙ... අද මම ඔරුගොඩවත්ත හන්දියෙන් බැහැල අවිස්සාවේල්ල පැත්තට පා ගමනින් එනව... එනකොට හරියටම ඔරුගොඩවත්ත හන්දියයි, ඔරුගොඩවත්ත පාලමයි අතර මැදදි මට ඉස්සරහින් මහුලු කාන්තාවක් පාර පැන්න...( ට්‍රැෆික් මුකුත් නෑ)

 මම ආවේත් වම් පැත්තෙ. අර මහලු කාන්තාව පාර පැන්නෙත් වම් පැත්තෙ ඉදන් දකුණු පැත්තට...

( කහ ඉර මීටර් 10 ක් ඉදිරියෙන් තිබුනි) 

29 මගේ යාලුවාගේ වෙඩිම...

මම හිතනව මේක කියවන්න කලින් මෙන්න මේක කියවල ආවනම්.... මොකද මියම ටික මේකෙ තියෙන්නෙ...

සොදුරුම සමය....

ඔන්න මම කියන්න යන්නෙ ඊයෙ මට හරිම සතුටු දවසක්... ඇත්තටම ගොඩක් සතුටුයි... මොකද මම මගේ යාලුවෙක්ගෙ වෙඩිමකට ගියා... ඇත්තටම මට ඊයෙ හිතුන දෙයක් තමා අපි දැන් ලොකු ලමයි කියල. ( ලමයි නෙමෙයි බාප්පල) 

දැන් ටික ටික මගෙත් එක්ක ඉගෙන ගත්තු... පිස්සු කෙලපු, ගහගත්තු, මාරගත්තු,  එක කෑම එක බෙදාගෙන කාපු(වැඩි හරියක් හොරෙන් කාපු ), එකට මා දං කඩන්න කෑලේ රිංගෙපු, කවුරුවත් පාව නොදී හැමෝමා එකට ගුටිකාපු, ගිනිගහන අවුවෙ දනගහගෙන ඉදපු යාලුවො දැන් බදින්න තනියම පෝරුව උඩ ඉදිද්දි හිතට එන දුක කොහොම පිට කරන්නද? ඇත්තටම මාරම දුකක් හිතට ආව... දැන් ඉස්සර වගේ ඉන්න බෑ අපිට.. දැන් එයා වෙනම පවුලක්.. කොච්චර නෑ කියල කිවුවත්.. අපේ හිතට දැනෙනව, අපි ඒක පිලිගන්න කැමති නෑ... අපි තාමත් කැමතියි ඉස්සර ඉස්කෝලෙ යන කාලෙට.. දැන් මට ඒ යාලුවට කොහොමද මචන්, උබ, බන් බොලන්, කියල කතා කරන්නෙ.. දැන් කතා කරන්න වෙන්නෙ හායි, ඔයා, නැත්තම් නම කියල... ඇත්තටම දුකයි... මොනව කරන්නද? ඒ කාලෙට අපිත් එන්න වෙනවනෙ... කියල වැඩක් නෑ.. 

පට්ටම පාර්ටි එක... කියලා නිම කරන්න බෑ... යාලුවො ගොඩාක් ආව... ගොඩ කාලෙකින් හම්බ උන යාලුවොත් හිටියා... 

16 අපි ගියානෙ අනුරාධපුරේ...

 මෙන්න මෙහෙමයි උනේ... අපි සෙට් එක තමා ගියේ... කෝ යකෝ සෙට් එක... සෙට් එක කිවුවට සෙට් එකක්ම නෙමේ... 05 දෙනයි... අම්ම, තාත්ත,පොඩී ( අපෙ අම්මගෙ අක්ක), අක්ක, සහ මම. ඔන්න අපේ සෙටාර් එක... නමුත් අනුරපුරේ ගියේ එකට නෙමෙයි... දෙපාරකට.. අම්මයි, තාත්තයි, පොඩියි ගියේ 24 වෙනිදා උදේම.. ඒ කියන්නෙ 5.30 කෝච්චියේ... නමුත් අක්කයි මමයි නොවැලැක්විය හේතුවක් මත අපි ගියේ 10.00 කෝච්චියේ.. මොකද්ද දන්නවද කේස් එක.. අපේ අක්ක ඉන්නෙ.. එයාගෙ මහත්තය ඉන්නෙ.. අන්න ඒයා රට ගියානෙ... ඒකයි... ඔන්න අපි එයාව එයාපෝර්ට් එකෙන් දල අපි 10.00 කෝච්චියට ගොඩ උනා...

ඒක කොහොම හරි අනුරපුරේට යනකොට 5.30 විතර උනා... මමයි අක්කයි කෝච්චියේ රියදුරු මහත්මයව ආදරෙන් මතක් කරමින් ගියා... මට හිතෙන්නෙ අපි මතක් කරපු මතක් කිරිල්ලට පොරගෙ කඩුපුල් ආසනේ රත්වෙලාද කොහෙද සැරින් සැරේ පොර බිමට බැහැල ඇවිදල එනව....(ඇයි හත්තිලවුවේ රත් උනා විතරක් ඇති ගිනි නොගෙන... කෝච්චියේ හිටපු 1000ක් විතර පීඩා විදින ජනතාව ඔහුව මතක් කරද්දි.... )

තව එකක් ඔන්න අපි අතරමගදි දැක්ක ඉබි පැටියෙක්.. පට්ට ලස්සනයි...  මට හිතෙන විදියට තාරකා ඉබ්බෙක්... මේ බලන්නකො උගේ ලස්සන...

18 මිනිසුන්ගෙ මානසිකත්වය...

මේ සිද්දිය උනේ අද උදේ.. මෙන්න මේකයි හරියටම ඔරුගොඩවත්ත හන්දිය පහුකරල චුට්ටක් කැලනිය පැත්තට යනකොට වම් අත පැත්තෙ ශෙඩ් එකක් තියෙනවනෙ.. ඒකත් පහුකරල යද්දි තියෙනව කහ ඉරක්... ඔන්න ඔතන තමා සීන එක උනේ...
 ඔය පාර ලයින් 04 ක් නෙ... එක පැත්තකට ලයින් දෙකක් තියෙනව... ඔය ලයින් 04 වෙන් කරල ගහල තියෙනව වැටක්... ඔන්න සිද්දිය දැනුයි පටන් ගන්නෙ..

38 නැවතත් නරකාදියට...

ඔන්න යාලුවනේ මගේ ජීවිතේ අවසානය කරා ටික ටික ලං වෙනව...  මෙන්න ඉස්සර ජීවිතේ .....

01. පප්ප බයිසිකලය...02. එපාම කරපු කාලෙ....03. සොදුරුම සමය....

මෙන්න මේවත් බලල ඉන්නකො බලපු නැති උදවිය...

 ඔන්න මම ඕලෙවල් පාස් වෙලා.... ඒ ලෙවල් කොරන්ට හිතාගෙන කොලඹ ඉස්සර ගියපු පාසලට නැවත පැමිනියා... මේ පාර මට මේ ජීවිතෙන් ගැලවිලා යන්න විදියක් නෑ කියල හිතුනෙ මම ගාල්ල නගරෙට ඇවිත් කොලබට එන බස් එකේ නැග්ගම... මට සමු දෙන්න අපේ පාසලේ යාලුවො ටික, මිස්ල සර්ල එකතු වෙලා පොඩි පාටි එකක් දැම්ම...

( විශේෂයෙන් කියන්න දෙයක් තියෙනව... තාමත් උප විදුහල්පතිව ඉන්න සෝමරත්න ගුරු පියානන් මට ලගදි... (ගිය සතියෙ) කෝල් කරල ඉස්කෝලෙට ඇවිත් යන්න කිවුව.. අපේ ඉස්කෝලෙ ස්පොර්ට් මීට් එකලු... 2013.02.15 දා... තව දෙයක් මට සර් කිවුව.. මට ඇත්තටම ඇඩුන... ඒ සර් මෙන්න මෙහෙම කිවුවෙ..


" අනේ පුතේ අපිට දැන් යන්න කාලෙත් හරි නෙ... අපි ආසාවෙන් ඉන්නෙ පුතාල ටික බලන්න... කොහොමහරි එන්න... නැත්තම් කවද හමුවේද කියල දන්නෙ නෑනෙ... හැමෝම ආසාවෙන් ඉන්නෙ ඉස්සර හිටපු ළමයි ටික බලන්න... අපි හැමදාම අනිත් ළමයිට කියන්නව මෙන්න මෙයාල වගේ හැදෙන්න.. හොදට ඉගෙන ගෙන හොද තැනකට එන්න කියල..." ඒ සර් මගෙන් තව විස්තර ගොඩාක් ඇහුව... මට මතක හැටියට පැය බාගයක්වත් කතා කරන්න ඇති....)


නමුත් මේ කාර්යබහුලත්වයත් එක්ක මට නිවාඩු ගන්න බෑ.... ඒක නිසා මට යන්න උනේ නෑ... මගේ යලුවොනම් ඇවිත් තිබුන....

දැන් පල් හෑලි කියෙවුව ඇති නේ.... ඔන්න මම ආපහු කතාව පටන් ගන්නව...
ඔන්න මට ගාල්ලෙන් යන්න කාලයත් උදාවුනා... මම අනන්තවත් යන්න බෑ කියල අඩල තියෙනව.. මගේ යාලුවො අපේ අම්මට තාත්තට ඇවිල්ල කියල තීයෙනව මම කොලබ එක්කරගෙන යන්න එපා කියල... නමුත් කොහොමෙන් කොහොම හරි මට කොලබට යන්න උනා....

මම ආපහු මම ඉස්සර ගියපු ඉස්කෝලෙටම ඒ ලෙවල් කරන්න ගියා... එතකොට මම ඒ පාසලට අලුත්... ඒකෙ ඉස්සර ඉදන් හිටපු අය අපිට රැග් දෙනව,, ඇත්තටම මට ඒ පාසල මුල් අවුරුද්ද යනකම් එපාම කරපු පාසලක් බවට පත් උනා... මට මැරෙන්න හිතුනු වාර අනන්තයි... තනියෙන් බෝඩ් වෙලා... එපාම වෙලා තිබුනෙ.... නමුත් මගේ ජීවිතේ එහේට හුරු උනා... මට යාලුවො ඇති උනා... නමුත් මට මුල කියන දේ අමතක උනේ නෑ... තාමත් නෑ.... මට ගාල්ලෙ යාලුවන්ව මතක් වෙලා බෝඩිමේදි ඇඩුනු වාර අනන්තයි... තනිකමෙන් හිටපු අවුරුද්දක්... මම කොහේ කියල යන්නද...  ඉස්ස්කෝලෙ ගියා ... පාසල් ගියා... බෝඩිමට වෙලා නිදියනව.... ඉස්සර කොම්පීටර තිබුනෙත් නෑනෙ.... ඔන්න ඔහොම තමා පලවෙනි වසර ගෙවුනෙ....


මට කියන්න අමතක උනානෙ.... මට යාලුවෙක් හිටිය හොදම එකෙක්.... ඔන්න ඒකත් අහ ගන්න......

ඔන්න මම කොලබට ආපු අලුත මම පන්ති ගියේ ගම්සභා හංදියෙ තියෙන සුභද්‍රාරාමයට. ඒකෙ ගිණුම්කරනය කලේ සුපුන් වික්‍රමසිංහ ගුරු පියානන්.. ඔහුට වයස 25 ක් විතර ඇති... ඔහුගෙ මල්ලි කෙනෙක් ආව ඔය පංතියට... ඔහුගෙ නම සජිත්...ඔහු තමා මගේ හොදම යාලුව ( දැනටත් අද වනතුරු).. මම මුලින්ම ඒ පංතිය පටන් ගත්තු දවසෙ ගියෙ නෑ... ඊට පස්සෙ සතියෙ තමා ගියේ....එදා මට මග ඇරුනු නෝට් ටික ඉල්ල ගත්ත... අපි හිටියෙ ඉස්සරහම පේලියෙ... මුල් මාස දේකේ හිටියෙ ලමයි 10 ක් විතර.. පස්සෙ පස්සෙ වැඩි උනා... ඔන්න  මගේ යාලුව ගැන විස්තරයක්..

උගේ නම සජිත් ...
ඉස්සර හිටියෙ පැපිලියාන පැත්තට වෙන්න...
උගේ ගෙදර ඉන්නෙ අම්ම තාත්ත නංගි...
ඔන්න ඔහොමයි පවුල...
දැන් ඉන්නෙ හෝමගම පැත්තට වෙන්න...
ඌ ගියේ ඉසිපතනෙට...


තව විශේෂ කතාවක්...

සජියගෙ අම්ම මට මෙහෙම කිවුව ලගදි දවසක. " ඔයා දන්නවද පුතේ ඔයා තමයි මුලින්ම අපේ ගෙදරට සජියගෙ යාලුවෙක් කියල ආවෙ.. මෙච්චර කල් එයාගෙ යාලුවෙක් අපේ ගෙදරට ඇවිත් නෑ කියල...'' මට හික් ගැවුනා.... අඩෝ මම එච්චර ඩයල් එකක්ද කියල...
""""""මට තව මොනව හරි කිවුවනම් මට 100% ශුවර් මම මුරුංග් අත්තෙන් බිමට වැටෙනව.. මොකද මම එතකොටත් හිටියෙ.. අග්ගිස්සෙ..."""""


ඔන්න ඊට පස්සෙ මට ඉස්ස්කෝලෙත් යාලුවො සෙට් එකක් සෙට් උනා.   මට තාම මතකයි මම ඉස්කෝලෙ ගුටිකාපු තරම්... අනේ මන්ද මොකට ගුටි කෑවද කියල... මට දැන් ඉන්න ඉස්කෝලෙ සෙට් එක.. උනුත් දැන් මගේ හොදම යාලුවො බවට පත් වෙලා. කාලයේ ඇවෑයමෙන්..

                                                  

01. විරාජ්
02. සජිත්
03. චමිර
04. පී.ටී

05. ගිහාන් ... ඌ දර්මපාලෙ(කොට්ටව)

 ඔන්න දැන් ඉන්න සෙට් එක... සජිය දැන් ඉන්නෙ නැවක සෙකන්ඩ් ඔෆිසර් කියන තනතුරේ.. ඌ දැන් ලබන මාසෙ ලංකාවට පය තියනවලු... ඌ තමා අපේ සෙට් එකෙන් වාසනාවන්තම එකා... එකා උනාට ඌ යකා...ඔන්න මගේ යාලුවො.. දැනට කොලබ යාලුවො ඔච්චරයි... මම කියන්නෙ බොක්කෙ.... නැත්තම් ඉන්නව හැට හුට හමාරක් විතර....
අපි සෙට් එකම ඌ එනකන් මග බලාගෙන ඉන්නෙ... මල් ගල් ගහල පිලිගන්න....

අපේ සෙට් එක දැන් ඉතාම හොද තත්වෙක ඉන්නව.... පුලුවන් පුලුවන් වෙලාවට හමුවෙනව..
මේන් අපි කොරපු පිස්සු වැඩ...

මේ ඉන්නෙ අපේ පාසලේ යාලුවො සෙට් එක සහ පාසල... 

මෙන්න මම කියපු පංතිය... මේ ඉන්නෙ අපේ ගුරු ජී... මේ ඔහුගෙ කාර් එක... මම හිතෙන විදියට මමද කොහෙද ඔය කාර් එක පැද්දෙ ( ලමයෙක් වශයෙන්).. 

මූ තමා අනුරාධ.. ඉන්නෙ රත්මලානෙ... අමු පිස්ස.. පට්ට ගති ඩයල් එක...

මෙන්න සජිය.. සර්ගෙ මල්ලි....

එක බත් පත බෙදාගෙන කාපු කාලෙ... ඇත්තටම සුන්දර මතකයන්... හැබැයි සතුටු වෙන්න කාරනයක් තියෙනව.. තාමත් ඒ පුරුද්ද නැති වෙලා නෑ... තාම අපි ඔහොමම තමා... මස් කෑල්ලට හරි බිත්තරේට හරි තමා මුලින්ම පනින්නෙ...

මේ ඉන්නෙ ඕශි... සහ පබා.... මුන් දෙන්නම කැම්පස්.. එක්කෙනෙක් ඉන්දියාවෙ... 

ඔන්න පිරිමි පුලුටු ටික ( මුල්ම අවුරුද්දෙ)

මේ ඉන්නෙ ප්‍රබෝද..( අමු පැනිය) ජොබ් විතරක් කරා 500ක් විතර... මූට එක තැනක ඉන්න බෑ මාසයක්... දැන් කොරියා කියල තම ආරන්චිය.. කෙල්ල තමා දතා...ඇත්ත නම පවිත්‍රා...

මේ ඉන්නෙ මම සජිය සහ විරාජ් ගිහාන් ... මේ පාටි එක් සජිය රට යන දවසෙ සහ උගේ බර්ත් ඩේ පාටි එක..

මේ ඉන්නෙ රිලවු ටික... විරජ් මම සජිත්... නාච්චිමලේ නාන්ට ගොහිල්ල ගෙදර වතුර කපපු කාලෙ...

ඔන්න ඔහොමයි මගේ කොලබ ජීවිතේ තවමත් ගෙවෙන්නෙ... දැන් අපේ පවුලෙ හැමෝම කොලබ ඉන්නෙ...

 මගේ ජීවිතේ රසමුසු තැන් මම තව ඉස්සරහට ගෙන එන්නම්... එතකන් මම නවතිනව...

25 ඇසුවෙමි, දුටුවෙමි...

මම මුලින්ම කියන්න කැමතියි බස් අයිතිකරුවන් සිට්නම් මෙය අනිවාර්යයෙන් බැලිය යුතු බව....

මම ඊයෙ වැඩ ඇරිල ගෙදර යන්න කොට්ටව බස් හෝල්ට් එකේ ඉන්නව...දැන් බස් නවත්තන තැන පස්සට ගෙනිහිල්ලනෙ.. එතන කොට්ටව පොලීසියෙ ට්‍රැෆික් පොලිස් මහත්මයන් දෙදෙනෙකුත් කතා කර කර හිටිය... ( නිල ඇදුමෙන්). මමත් හිටියෙ එතනට වෙලා....එතනට පිටකොටුව සිට හෝමගම දක්වා යන බස් එකක් ඇවිල්ල නතර කරල සෙනග බස්සල හෙමීට ඉස්සරහට යනව.... ඔන්න එතකොටම අවුරුදු 23-24 වගේ වැදගත් පෙනුමකින් යුතු කාන්තාවක් ඇවිල්ල අර පොලිසියෙ උදවියට කියපි.... '' අන්න අර බස් එකේ කොන්දොස්තරට පොඩ්ඩක් කතා කරන්න උගන්නන්න කියල.. මට එයා කුනුහර්පෙන් බැන්න කියල කියපියකො....'' එතකොටම අර බස් එක ඉස්සරහට ගිහිල්ල ටිකක් දුර.. පොලිස් නිලදාරියා ගත්ත වෝකි ටෝකි එක.. කතා කර මෙන්න මෙහෙම... '' හෙලෝ හෙලෝ... සම්පත් සම්පත් ඔන්න දැන් එන NA - 3223 හෝමගම කොල පාට බස් එක නවත්තන්න කියල... කොන්දයි, ඩ්‍රයිවරයයි එක්කගෙන එන්න කියල...''


විනාඩි දෙකක් යන්න මත්තෙන් එතනට කට්ටිය පිරුන.... ඒ අතරතුරේ අර කාන්තාව කියන්න ඕන ඔක්කොම පොලිස් නිලදාරීන්ට කිවුව.... එයා විශේශ දෙයක් සදහන් කලා.... '''ඔය බස් එකේ මහන්සි වෙලා වැඩ කරල ගෙවල් වල යන මිනිස්සු ඉන්නෙ... කොන්දොස්තරට අවවාද කරල යවන්න කියල....'' ' ඔන්න එතකොට අරුන් ආව.... ඔන්න එතකොටයි විස්තරේ කිවුවෙ.... ඒ කාන්තාව නැගල තියෙන්නෙ ටවුන්හෝල් වලින්... එයාට ඉතුරු සල්ලි පස්සෙ දෙන්නම් කියල.... රුපිය්ල් 15 ක් ද කොහෙද.... මෙයා මග දිගටම ඉල්ලල.. පසෙ දෙන්නම් පස්සෙ දෙන්නම් කිය කිය කොට්ටවටම ඇවිල්ල... මෙයා කොට්ටවෙදි බහින්න ඉස්සෙල්ලත් ඉල්ලල.. එතකොට කොන්ද කියල.... '' තමුසෙට එකපාරක් කිවුවනෙ 10 ක් නෑ කියල තේරෙන්නෙ නැද්ද.. මගේ ලග 10 ක නෑ.. වද නොදි බහිනව කියල....'' පොලිස් නිලාදරින්ට මල....ඔන්න උන් බනිනව.. ඒ අතර තුර බස් එකේ හිටපු උදවිය එකා දෙන්න එනව... මුගේ පැටිකිරිය එලියට දැම්මෙ නැතැයි.... පොලිසියෙ හිටියෙ නැත්තම් අරුන් දෙන්න ඉවරයි.... ඔන්න කතාව.... කොහොම හරි උන් දෙන්නට හෙට පොලිසියට එන්න කිවුව... මොනව කරාවිද දන්නෙ නෑ... පොලිසියෙ හැටි අපි නොදැන්නවැයි... නේද?? 

ඔන්න ඔහොමයි අපේ රටේ තත්වෙ... නිකන් උන්ගෙ සල්ලිවලින් ගියා වගේනෙ.... ඔය වගේ දවසකට කී දෙනෙක්ට වෙනව ඇද්ද.... නමුත් කීයෙන් කී දෙනාද අදාල පාර්ශවයන් දැනුවත් කරන්නෙ.... ලැජ්ජාව, බය නිසා කීදෙනෙක් කට වහගෙන යනවද.... ඇත්තටම ඒ කාන්තාව ආදර්ශයක්.....