නිතර දෙවේලේ යන එන තැන් ....

Showing posts with label මගේ ජීවිතේ..... Show all posts
Showing posts with label මගේ ජීවිතේ..... Show all posts

Saturday

12 මේ ඇගේ ජීවිත කතාවයි....!!!



මේ දකුණු පළාතේ, බෙලිඅත්ත දිස්ත්‍රික්කයේ පිහිටි, බෙලිඅත්ත මිද්දෙනිය මාර්ගයේ කිලෝ මීටර් 15 ක් පමණ ගිය පසු හමුවන ගම්මානයකි ඉහල බෙලිගල්ල ග්‍රාමය.

මෙම ග්‍රාමය දැනට අවුරුදු 60 කට පමන එපිට කාලයේ ඉතාමත් සාරවත්, කොල පැහැයෙන් යුතු ඉතාමත් ලස්සන ගම්මානයක් විය, තවද ගොඩ මඩ ගොවියන්ගෙන්ද බහුල මෙම ගම්මානයේ සියලු දෙනා තම තමන්ට අවශ්‍ය ආහාර බෝග තම ගෙවත්තේම වගා කිරීම එකල සිරිතක් විය, තවද තමන්ට අවශ්‍ය කලමාණා හුවමාරු කර ගැනීමද එකල තිබූ ඉතාමත් ජනප්‍රිය ක්‍රමයක් විය, එමගින් ගම්මානයේ ඇති එකමුතුකම වැඩි වූවා මිස අඩු වූවේ නැත. 


ඇයගේ පවුලේ සහෝදර සහෝදරියන් ගණන 10ක්. ඇය 07 වෙනි දරුවා ලෙස 1954 වර්ශයේ දෙසැම්බර් 05 වෙනිදා මෙලොව එලිය දුටුවා. ඇයගේ පවුලෙ සහෝදරයින් 04ක්, සහ සහෝදරයින් 06 දෙනෙකුගෙන් ශක්තිමත්.




                    රතු පාටින් ලකුණු කර ඇත්තේ ඇගේ නිවසයි....

ඈ කුඩා අවදියේ සිට අද වනතුරු ඇගේ සහෝදර සහෝදරියන් ඈට ආමන්ත්‍රණය කර ඇත්තේ "සීතා" යන නමින්,




මේ ඈගේ හැදුරුම්පතේ තිබූ චායාරූපයයි.

ඇය සාමාන්‍යයෙන් අනෙක් අයට වඩා මිටියි.. එම මිටි බව ඇයට තවත් ලස්සනක් ගෙන එනව.. ඒ නිසාම තමයි ඈ අවුරුදු කුමාරිය තේරීමේ තරග වලදී, ඈ අවුරුදු කුමාරිය බවට කිරුළු පළදින්නේ, එතරම් ඇය සුන්දර යුවතියක්.

ඇය මෙලොව එළිය දුටුවත්, ඇයට මව අසලට යාමට අවුරුදු 10ක් පමණ ඉවසා සිටින්නට උනා.මන්ද ඇයට සහ මවට ඇති අපල හේතුවෙන්.ඇය අවුරුදු 10ක් පමණ සැදී වැඩුනේ ඇයගේ මවගේ බාල සහෝදරිය වන.."බාල අම්මා" යන ඇගේ දෙවැනි මව සමගයි,



බාල අම්මා

Wednesday

25 මම දැන් ....... කෙනෙක්.......!

ඔන්න ගොඩ කාලෙකට පස්සෙ බ්ලොග් එක පැත්තෙ ආව ලොකූ සතුටක් හිතේ තියාගෙන... ඒ මොකද්ද කියල පස්සෙ කියන්නම්... 

ඉස්සෙල්ලම කියන්න ඕන රාජකාරිය දේවකාරිය වගේ කොරන්න ඕන නිසා බ්ලොග් ලියන එක සහ කියවන එක පොඩ්ඩක් අඩු කරා... 

ඔන්න ඉතින් ඉඩ ලැබුන ගමන් සතුටු ආරන්චියකුත් අරගෙනම තමා ආවෙ...

මම බාප්ප කෙනෙක් උනානෙ බොලවු..එකෙක්ගෙ නම් කමක් නෑ.. දෙන්නෙක්ගෙ.. ඉතින් සතුට කියා ගන්න බෑ... ඔක්කොම හෙන සතුටින් ඉන්නෙ උන් දෙන්නව ඇස් දෙකෙන් බලනකම්.. මොකද උන් දෙන්න ඉන්නෙ පිට රට නොවැ... 

උන් දෙන්න එනකන් තමා මමනම් ඇගිලි ගැන ගැන ඉන්නෙ.. මොකද බාප්ප කෙනෙකුගෙ යුතුකම තමා උන් දෙන්නට කතා, සින්දු, කවි, උගන්නන එක (කුණුහරුප).. 

ඉතින් ඒකට නම් ටික කාලයක් යාවි.. උන් දෙන්න මෙහේ එද්දි මට හිතෙන විදියට බාප්පට උගන්වයි වගේ... 

බලමු බලමු... 

මේ ඉන්නෙ උන් දෙන්න තමා...


මේ ඉන්නෙ අපේ බන්චොයි, බන්චයි...

කුක්කු බීල, බන්ඩි ගෙඩි දෙක පුරවගෙන උනුසුමට දොයි...

ආරන්චියෙ හැටියටනම් කිසි කරදරයක් නෑලු... අඩන්නෙ නෑලු... කිරි දීපු ගමන් නිදා ගන්නවලු.. ආපහු හරියටම පැය 03 කින් ගැගිටල වට පිට බල බල ඉන්නවලු... 

ආ කියන්න බැරි උනානෙ උන් දෙන්නම කොල්ලො... 

ඔන්න ඔහොමයි  උනා කියන්නෙ.. බලමු තව පින්තූර එන හැටියට දාන්නම්කෝ... 

Monday

29 පුතේ උබට නිවන් සුව ...

සුන්ටු උබට මතකද මුලින්ම අපේ ගෙදරට ආපු විදිය, උබට එතකොට ඇස් ඇරිලවත් නෑ. උබ ඒ තරමටම පොඩියි. අතින් අල්ලනත් බෑ. ඒ මොකද උබගෙ මයිලක්වත් අතට අහුවෙන්නෙ නැති නිසා. 

උබ දන්නවද?, අපේ පවුලෙ කවුරුවත් පූසොන්ට කැමති නැහැ කියල. නමුත් උබ කාළකන්නි මනුස්සයෙක් අපේ ගේට්ටුව ලග දාල ගිහිල්ල තිබුන වෙලාවෙ, උබගෙ ඇඩිල්ල ඇහිල මහ රෑ 1.00 ට විතර අපෙ අම්ම ඇවිල්ල උබව අරගෙන පෙට්ටියක දාල තව කූඩෙකින් උඩිනුත් වහල තියල තිබ්බෙ උබේ අරක්ෂාවට, මොකද වෙන ලොකු පූසො උබව රෑ කෑමට ගන්න මාන බල බල හිටපු නිසා... අපි හිතුවෙ උබෙ අම්ම උබව අරගෙන යන්න ඒවි කියල. නමුත් එහෙම උනේ නෑ. උබව ගෙනියන්න කවුරුවත් ආවෙ නෑ. 

අපිට බැරි උනා උබේ අඩොවැඩියාව අහගෙන ඉන්න. මම අතුළු ඔක්කොම කිවුවෙ උබව ලගම තියෙන පංසලට ගෙනිහින් දාන්න, මොකද උබව හදාගන්න බැරුව නෙමෙයි, උබලට අපේ කිසිම කැමැත්තක් නොතිබුණු නිසා, 

නමුත් අපෙ අම්ම උබව ගෙනිහින් දාන්න බෑ කියල කිවුවෙ උබේ පිනකට සහ අපේ පිනකට. 
 අතට අහුවෙන්නෙ නැති උබ එදා ඉදල අපේ ගෙදර හැදෙන්න වැඩෙන්න පටන් ගත්ත උබට මතකද??

Thursday

32 මැදවච්චිය බලා....

හැමෝම දාල යන්න යන්න වෙනව ඈතකට, තනියම ඉන්න. අනේ මන්ද මතක් වෙද්දිත් යන්න බෑ වගේ හිතෙනව, නමුත් ඉදිරි අනාගතේ වෙනුවෙන් යන්න ඕන... 

මගේ අලුත් නවාතැන් පොල "මැදවච්චිය"

අලුත් ප්‍රොජෙක්ට් එකක්.. මෙන්න ඒක විස්තර,



Project                    :- Horowpathana - Madawachchiya Road 

Total Length           :- 00+000 to 10+000 Km

Contractor              :-  Anura Wijenayake Company (Pvt.) Ltd.

Contract Amount   :- Rs. 902,903,424.94

Engineer                 :- CECB

Employer               :-  RDA.

Job Description      :-  Planning & Monitoring Officer

Commencement Date :- 2014.04.21

Completion Date    :- 2014.10.12

Project Duration     :-  1 1/2 Year (540 Day)

  ඔන්න ඔහොමයි විස්තර මගේ අලුත් ප්‍රොජෙක්ට් එකේ... ඉතින් ගෙදර එන්න වෙන්නෙත් මාසෙකට සැරයක් තමා... මොනා කරන්නද?? දුක තමා රන්ජනී..

එහේට ගිහිල්ලම රූප රාමු ටිකක් දාන්නම්... 

වැඩ බාර ගන්න තියෙන්නෙ මැයි 05 දා... තාම වැඩිය විස්තරයක් දන්නෙ නෑ... ඔක්කොම දැනගෙන, ගිහිල්ල, විස්තරයක් දාන්නම්...

කාර්යභහුලත්වත් එක්ක බ්ලොග් එක පාලුවට යාවි... පුළුවන් වෙලාවක් මොනවහරි දන්නම්... එහෙනම් පුලුවන් වෙලාවක සෙට් වෙමු... එහෙනම් සුභ....






31 අලුත් අවුරුද්දෙ අලුත් තැනකට..

ඔන්න ඉතින් ගොඩ කාලෙකට පස්සෙ ආව බ්ලොග් එක පැත්තෙ... ඔන්න එහෙනම් උබල හැමෝටම සුභම සුභ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා...

ඔන්න ඉතින් මෙදා පාර අවුරුදු, අපිව කාපු නිසා මේ දවස් වල මම දුවන්නෙ රිම් එකෙන්...

මෙදා පාර අවුරුදු නම් ජයයි, හැබැයි අජූතයි,

මෙදා පාර අවුරුදු කෑවෙ "ගාල්ලෙ අපේ මහ ගෙදර "ඉදල. හැබැයි පට්ට ගති...

ඒ ගෙදර රෙපෙයාර් කරේ වසර 14 කට පස්සෙ.. ඒ කියන්නෙ හරියටම 2000 වසරෙ අපි ඒ ගෙදරින් පිට වෙලා ආවට පස්සෙ.. ඉතින් හිතපන්කො කොහොම වැඩ කන්දරාවක් තියෙන්න ඇතිද කියල...

ඔන්න අවුරුද්දට ගෙදර හැඩ වෙනවා... වත්ත සුද්ද වෙනවා, ගස් වල මල්, කොළ, ගෙඩි හැදෙනවා...කුරුල්ලො කෑ කෝ ගහනවා, පට්ටම ලස්සනයි....

පින්තූර ටිකක් බලලම ඉමුකෝ....

මෙන්න පැනරෝම එකකුත් ගත්ත...





ඔන්න ඉතින් හා හා පුරා කියල 14 වෙනිදත් ලන් උනා...

ඔන්න ඉතින් රට වටෙන්ම මගේම උන් මට දෙපාරක් සුභ පතනව නොවැ...බොලේ මගේ උපන් දිනේ නොවැ.... බුදු අම්මෝ රටම සමරනව නොවැ මගේ උපන් දිනේ... සතුටේ බැරුව....

Monday

21 සෝමා.

මාගේ මෙම මතකය ඇදී යන්නේ 1992 වසරටයි... ඒ මා ඉපිද අවුරුදු 02 කි... මෙහි යම් මුල් කාලයේ වූ සිද්දීන් මා සමග පැවසුයේ මාගේ මවයි... මන්ද මාගේ මතකයට සෝමා පැමිණෙන්නේ මාගේ වයස අවුරුදු 4 පමණ වන විටයි...

සෝමාගේ ගම ඉමදුව බටේමුල්ල ප්‍රදේශයයි... ඈට සහෝදරයින් තිදෙනෙක් සහ එක් සහෝදරියක් සහ දෙමාපියන්ගෙන් ශක්තිමත් වූ පවුල් සංස්ථාවක් තිබුනි..

ඈ සමාජය ගැන මෙන්ම අධ්‍යාපනයෙන්ද දැනුමක් නොලද ඈ කඩයකට ගොස් යමක් මිලදී ගැනීමට පවා නොහැකි මට්ටමකට ඈ පත්වී තිබුණි..

ඈ මන්දමානසික යුවතියක් නොවේ.. නමුදු ඈ සමාජයට බිය විය...

එක් දිනක් ඈ ඉමදුව බටේමුල්ල ශීක්ෂණ රොහලට ඇගේ මව සමග පැමිණියාය..

ඈ එවිට පස් මස් ගැබිණියෙකි.. ඇගේ මව ඈට ආදරේ නමුදු ඇගේ සහෝදර සහෝදරියන් ඈ නයාට අඳුකොළ මෙනි..

ඈ කෙසේ කාගෙන් අතවරයට පත් වූවාද කියා කවුරුවත් නොදනී.. ඈ ද බයෙන් බිරන්තට්ටු වී සිටී..

ඈ එදින රැය රෝහලේ ගත කළාය.. මන්ද ඈට සහෝදරයින්ගෙන් මරණීය තර්ජන ඇතිවූ හෙයිනි...

එදින රැය මාගේ මවගේ වැඩ මුරයයි.. සෝමා සමග මාගේ මව කතා කළද ඇගෙන් යහපත් පිළිතුරක් නොලැබුණු හෙයින් ඇයගේ මවගෙන් විස්තර අසා දැනගත්තාය..

ඈගේ මව වැලහින්නියක් සේ අඩමින් කියා ඇත්තේ සෝමාගේ සහෝදරයින් ඈ නිවසට ගෙන ගියහොත් මරණ බවයි..


ඒ හේතුව නිසා මාගේ මවගේ ඒකමතික තීරණය මත ඈ අප නිවසට රැගෙන ආවාය..

ඈ රැගෙන විත් මාස 05 කින් පමණ ඈ ඇගේ කුළුඳුල් පුතණුවන් මෙලොවට බිහිකලාය...
ඔහු "චමීර" නම් විය...

ඔහු මට වඩා අවුරුදු දෙක හමාරක් පමණ වයසින් බාල විය...


Sunday

40 ♥♥♥ මතක් වෙද්දි ඇග කිළිපොලා යනවා...♥♥♥



මේ දෙවෙනි එක

දැන් කියන්නෙ තුන් වෙනි එක

ඇඩෙනවා තනි ඇහැට...

අද දවස දන්නවනේ කවුරුත්ම.. අද තමා 2014.02.02 දා...

කාටවත් අද දවසින් වැඩක් නැති උනාට මට අද දවස හෙනට වැදගත්... කොටින්ම කියනවනම් හෙනම මෙවුව එකක් හිතට එන්නෙ....

පදුර වටේ තැලුව ඇතිනේ..

මෙන්න මේකයි සීන් කෝන් එක...

අදට මගෙයි වෙන්න වයිපරේගෙයි (දෝණි) ආදර අන්දරයට වසර තුනක අවසානය සහ හතර වන වසරේ ආරම්භය අද වගේ දවසක තමා යෙදිල තියෙන්නෙ....

ඉතින් මට හිතෙන්නෙ මේ අවුරුද්ද තමා අපේ අවසාන ලවු කරන අවුරුද්ද... ?

බය උනාද... ?ඒක පස්සෙ දැන ගන්න ලැබේවි....

ඉතින් හැමදාමත් වගේ මගේ හිතමිතුරන්ට දෙනවනේ කෑම බීම ඉන්න හිටින්න... අද මොනාද මගෙන් ඕන...

පිස්සු හැදෙයි සද බොදවෙයි... අතීතය මතක් වෙද්දිත් හිනා යනවා... ඉස්සර කරපු පිස්සු වැඩ මතක් වෙද්දි... කොච්චරවත් පයින් ගිහිල්ල ඇද්ද?? කට්ට කාල ඇද්ද?? ගමන් බිමන් ගිහිල්ල ඇද්ද?? පිස්සු නටල ඇද්ද?? වැස්සෙ තෙමිල හිටන් තියෙනවා... පට්ට ආතල් ඒව මතක් වෙද්දි...

හිතට එන සතුට කියල නිම කරන්න බෑ...

මා ආදරෙයි.... මුළු ලොවටත් වඩා....
මා කාටවත්... නෑ එලෙසින් කියා....
සැබැවින් ඒ වගේ....

දවසක් දා හැංදෑවක
පොතක් බලන්නට සිතුනා...
සිතුවෙත් නෑ.....ඒ ජාමෙට...
ඔබව මතක් වෙයි කියලා......

ඔන්න අපි ගියා නුවර දළධා මාලිගාවට...
















































Saturday

66 මරණයෙන් ගැලවුනෙමි.....

මුලින්ම මේ ක බලන්නකෝ..

දෙවනුව මේකත් බලලම ඉන්නකෝ..


තෙවනුව දැන් මම කියන දේ බලන්ට..

ඔන්න උඩ දෙක බලන්නෙ නැතුව එන්නෙ නෑ... හරී.....



මෙන්න මේකයි සිද්දිය..

මේ සිද්දිය උනේ 2013.01.08 දින සවස 6.00 ට පමන නාවල විමල විහාරය අසල...

ආ ඊට ඉස්සෙල්ල කියන්න සෑහෙන්න දේවල් තියෙනවා...

ආ බෑ ඒව පස්සෙ කියන්නම්...

මේ ටික බලන්නකෝ....







 මේ තියෙන්නෙ කාර් එක සහ එහි රියදුරු








පොලෝසිය මහත්වරු මාර්ගය ලකුණු කරමින්...

 එම රියදුරු අතින් සිදුවූ අනෙක් අනතුර... 












                                                    ආ බැලුව නේද..?

01. මොකද කස්ටිය හිතන්නෙ ...??

02. කාගෙද වරද??

03. මොකද්ද මේකට ගන්න ඕන පිළියම..??

04. හිතන්නෙ මොන වගේ පිළියමක් ගත්ත කියලද??

05. අනතුරින් බයික් එකේ ගිය කෙනා ඉතුරු වෙයිද??

06. බයික් එක හදන්න කීයක් විතර යන්න ඇද්ද?? 


ප්‍රශන කෝටියක් නේද??

උත්තර ඕන ප්‍රශ්ණය කොමෙන්ට් කරන්න...

බුහා.....





එපා වෙනව බොල ජීවිතේ... මේ වගේ දෙයක් වෙනව කියන්නෙ ඇත්තටම පූරුවෙ පවක් සහ ලොකු පිණක් කරල තියෙන්න ඕන...

මම බයික් එකේ විස්තරේ කියන්නම්..

→ බයික් එක ගත්තේ 2013.05.21 වෙනිදා...

→ හැප්පුනේ 2014.01.08 වෙනිදා..

→ මේ වෙනකොට කිලෝ මීටර් 17250 ක් දුවල තියෙනවා..

→ අනතුරු 06 ක් වෙලා තියෙනවා...

→ සුළු අනතුරු 03 ක් සහ සමාන්‍ය ගනයේ අනතුරු 02 ක් සහ බරපතල අනතුරු 01 ක් ලෙස වාර්තාගත වෙනවා..

උබල බලාවි මූ පාරක යන්න දන්නෙ නැති එකෙක් කියල....

උබල ඔක්කොම වැරදියි.. අනතුරු 06 න් 05 ක් ම මා අතින් සිදු නොවූ අනතුරු...

ඒ කියන්නෙ සිංහලෙන් කියනවනම් "අහක යන කුණ්ඩවාල මගේ ඇගේ වැදිල යන්නේ.."

මගේ අතින් වූ අනතුර උනේ වැසි දිනයක ලිස්සල ගිහිල්ල වැටුන එක...

අනිත් අනතුරු මගේ අතින් උනේ නෑ කියල ඔප්පු කරන්න මගේ ලග පොලිස් පැමිණිලි 05 ක් තියෙනව..

උබල බලාවි මොකටද පොලිස් පැමිණිලි ගන්නෙ කියල... යකුණේ ඉන්සිවුරන්ස් ක්ලේම් කරන්න මිසක් වෙන ඇට මගලයකටද....


වෙච්චි දේ උනා...

දැන් මම මොකද්ද කරන්න ඕන යකුනේ... ඉන්සිවුරන් වල ඉන්න බුවාලයි ෆිනෑස් වල ඉන්න බුවාලයි ඒ ගැන දැනුම් තේරුම් තියෙන බුවාලයි මට උපදෙසක් දියල්ලකෝ....


+++........මාව බලන්න පැමිණියාට බොහොම ස්තුතියි.......+++
(X)